ΨΗΦΙΣΤΕ ΜΕ !( προλαβαίνετε)

Αδελφια μου ,



Είμαι νέος

Είμαι ωραίος

Είμαι πολύ ωραίος

Εχω όνειρα, για σας και για μένα


Είμαι ονειροπόλος αλλά και ρεαλιστής

Είμαι καπιταλιστής αλλά και ένθερμος υποστηρικτής του Μαρξισμού


Είμαι κι΄εγώ ένας απο εσάς. Ενα παιδί του λαού. Του λιμανιού αλλά και του σαλονιού. Ενας δικός σας άνθρωπος.

Θα πάρω τα σκουπίδια από τις πόρτες σας. Και θα τα μεταφέρω σε άλλες πόρτες, εκτός της περιφέρειάς μας.

Θα φυτέψω λουλούδια στους κήπους σας. Και στις αυλές σας. Και στις βεράντες σας αν χρειαστεί. Μη ρωτάτε πώς, ξέρω εγώ.

Εάν οι κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών τραβήξουν κι΄αλλο και δεν έχετε πού να αφήνετε τα βλαστάρια σας, θα τα φέρνετε εδώ. Να παίζουμε όλοι μαζί με το blog.

Αν έχει φτάσει μεσημέρι και δεν έχετε βάλει ακόμα κατσαρόλα πάνω στο μάτι ( ανεπρόκοπες), μη μου σκάτε. Εδώ πάντα θα σας περιμένει ένα ζεστό πιάτο φαγητό για να το πάτε στους συζύγους/φίλους/συντρόφους/ ό,τι διαθέτετε τέλος πάντων και να πουλήσετε και μούρη απο πάνω.

Θα καθαρίσω όλους τους δρόμους της Αθήνας. Εγώ προσωπικά. Θα φτιάξω τουλάχιστον 13.000 θεσεις parking στο κέντρο της πόλης οι οποίες θα είναι ΔΩΡΕΑΝ. Γιατί είμαι παιδί του λαού εγώ.

Θα φροντίσω ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ για την καλαισθησία αυτής της πόλης. Βιτρίνες, άνθρωποι, ζώα, αυτοκίνητα, όλα θα αναμορφωθούν. ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟ ΚΙΤΣ. Γιατί είμαι και παιδί του σαλονιού εγώ.

Θα ασχοληθώ και με τη Σοφοκλέους εννοείται. Θα μου πείτε τί θέλετε και θα το κάνω. Μαζί θα συζητάμε κάθε μέρα τους προβληματισμούς, τις επιθυμίες και τις απορίες σας. Κι ΕΓΩ θα αναλαμβάνω τα περαιτέρω.
Γιατί τέτοιος άνθρωπος είμαι. Απλός, σεμνός, δουλευταράς.

Σας αγαπώ

Και ο μήνας έχει εννιά σύντροφοι...(Και κυριολεκτικά)

- Unregulated market. Aντε, για να μην πέσει πανικός και το κάνουμε ιππόδρομο το μαγαζί, semi regulated market. Ηταν να αρχίσει τον προηγούμενο μήνα.

- Αναδιάρθρωση πλήρης, ριζική, της αγοράς παραγώγων. Σιγά, φοβηθήκαμε. Αρχικώς ήμασταν ένθερμοι υποστηρικτές του σχεδίου αυτού , μετά όμως κουραστήκαμε να περιμένουμε. Φαίνεται ετοιμάζουν τρελλή αναδιάρθρωση, δεν εξηγείται αλλιώς και αυτή η καθυστέρηση.

- Οδηγία Μifid. Καλά, εδώ έχουν και χρονικούς περιορισμούς από την ΕΕ. Φανταστείτε να ΜΗΝ είχαν.

- ΕTF . Τελικά αυτά τα προϊόντα είναι κάτι σαν το επόμενο που θα γράψουμε. Εχουμε ζαλιστεί να διαβάζουμε γι΄αυτά, έχουμε μπουχτίσει στις επίσημες εξαγγελίες( ε- ε - έρχονταιιι) αλλά για να ξεκινήσουν ούτε λόγος. Εντάξει μωρέ, δε χάλασε και ο κόσμος.

- Πλατφόρμα ΧΑ- ΧΑΚ. Νο comments. Οχι γιατί δεν μας έρχονται, αλλά γιατί δε λέει να γίνουμε κακοί βραδιάτικα. Αφενός έχουμε πολύ καλή διάθεση την οποία δε σκοπεύουμε να θέσουμε σε κίνδυνο και αφετέρου ..αφού οι αρμόδιοι δεν τραβάνε ζόρι με το όλο θέμα, εμείς σίγουρα δεν έχουμε πρόβλημα. Αντιθέτως παρακολουθούμε την όλη κατάσταση με το χαμόγελο στα χείλη. Θυμάστε αλήθεια πόσες ημερομηνίες έχουν επισήμως ανακοινωθεί για την έναρξη της ιστορίας;

- Εταιρικά Ομόλογα. Τα θυμάται κανείς; Τρομερή επιτυχία, έσπασαν τα ταμεία, όλες οι εισηγμένες έκαναν ουρά μόλις ντεμπουτάρισαν τα ΕΟ. Υποτίθεται θα γινόταν νέα προσπάθεια για το θέμα. Καλά ντε, υποτίθεται είπα. Μάλλον εμείς δεν είχαμε καταλάβει καλά.

Τέλος α΄μέρους

Aλλού τα κακαρίσματα και αλλού λαλούν οι ...εντάξει, δεν είναι και κότες..

Αλλού είναι στραμμένα τα βλέμματα και από αλλού θα έρθει η είδηση - έκπληξη.

Στο χώρο του Τύπου έχουμε μεταφερθεί σύντροφοι.

Και ήδη άργησαν οι ανακοινώσεις.

Ευκολάκι είναι αυτό όμως δεν το μαρτυράμε. Μη φάμε και τη δουλειά των δημοσιογράφων του ρεπορτάζ αυτού.
Ολο και κάποιος θα το γράψει σήμερα αύριο, δε μπορεί.

Full moon

Tην πανσέληνο των προηγούμενων ημερών την απόλαυσε κανείς ή όλοι πνιγόσασταν με σοβαρότερα θέματα;

Δουλειές, ραντεβού,υποχρεώσεις,συσκέψεις, συναντήσεις και άλλα τέτοια πολύ σημαντικά ζητήματα;

Καλά, αμα τη χάσατε δεν πειράζει. Θα χάσετε και την επόμενη εκτός απροόπτου...Οπως χάσατε και την αμέσως προηγούμενη.

Ξεφτίλα είναι...

Oταν ήμουν πιτσιρίκος, στις τελευταίες τάξεις του σχολείου δηλαδή, έζησα τον πρώτο μου έρωτα. Τον πρώτο κανονικό έρωτα, με βόλτες, κρυφά ραντεβού σε πάρκα, σινεμά και τα λοιπά. Ο έρωτας αυτός κράτησε μέχρι και το 2ο έτος της (διαφορετικής) σχολής στην οποία εισήλθαμε οι δυο μας. Η Ιωάννα. Ετσι λεγόταν.
Δύο πράγματα θυμάμαι - και θα θυμάμαι πάντα - από την Ιωάννα. Το πρώτο είναι το αυτονόητο, ήταν ο πρώτος μου έρωτας, το πρώτο μου καρδιοχτύπι, οι πρώτες βόλτες, τα πρώτα ραντεβού, οι πρώτες ατσαλες αγκαλιές.
Το δεύτερο, λιγότερο ρομαντικό, που θυμάμαι από την Ιωάννα είναι το εξής: Φαίνεται πως εκτός από μένα και εκείνη ήταν ερωτευμένη μαζί μου. Για κάποιο - ανεξήγητητο - λόγο, η Ιωάννα με είχε φλομώσει σε παρόμοια δώρα: κουκλάκια,μαξιλαράκια, ζωάκια, σεμεδάκια,σημαιάκια,μπλοκάκια.
Ολα με το ίδιο μότο : Love is...
Το θυμάστε; Υπάρχει κανείς συνομήλικος εδώ; Υπήρχε το Love is... παντού και μετά έπαιζαν παραλλαγές... Ολες τις παραλλαγές τις είχα στο δωμάτιό μου, χάρη στην Ιωάννα. Εγώ λιγότερο ρομαντικός τότε, αναρωτιόμουν πού το πάει η Ιωάννα. Πουθενά δεν το πήγαινε. Απλά έδειχνε ό,τι αισθανόταν.

Λέω λοιπόν σήμερα να κάνουμε μία παραλλαγή του συνθήματος της Ιωάννας. Και αντί για Love is ... να φτιάξουμε μία άλλη λίστα.

Ας την ονομάσουμε... ξεφτίλα είναι..., σύντροφοι. Πάει;


Ξεφτίλα είναι ... να σε φτύνει ένα ολόκληρο σύστημα( δεν έχει σημασία αν είναι μικρό ή μεγάλο) και εσύ να κάνεις ότι δε βρέχεσαι. Οταν αρχίσουν και τα κυριολεκτικά φτυσίματα τί θα κάνεις βρε καημένε; Θα ανοίξεις ομπρέλα;

Ξεφτίλα είναι... να πας όπου πάει ο άνεμος. Παντού δηλαδή. Δε γίνεται βρε σεις αυτό, πάντα- όσο καλοπροαίρετοι κι΄αν είστε- θα υπάρξουν άνθρωποι και καταστάσεις με τις οποίες θα βρεθείτε αντιμετωποι. Δε γίνεται να σ΄αγαπάνε όλοι. Πάρτε το χαμπάρι. Γίνεται όμως να σε σέβονται όλοι. Αρκεί να το κερδίσεις αυτό. Με τη στάση σου.

Ξεφτίλα είναι .... να είσαι ζήτουλας. Α πα πα, καλύτερος ο θάνατος. Λίγος εγωισμός ρεεεεεε, ΄πέστε και κανα όχι. Δεν υπάρχει οικοδεσπότης που να μη σιχαίνεται, αργά ή γρήγορα, τον γύφτο που στρογγυλοκάθεται σπίτι του. Και τρώει, και πίνει, και κοιμάται, και ξανά πάλι... τρώει, πίνει , κοιμάται. Και το χειρότερο: Ο ζητούλας σχεδόν ποτέ δεν είναι έξυπνος. Είναι απλώς κουτοπόνηρος. Και έχει τη βεβαιότητα ότι τον πιάνει και λίγο κορόιδο τον ευγενικό οικοδεσπότη..


Ξεφτίλα είναι....να είσαι ρουφιάνος. Ναι, βέβαια, δύσκολοι καιροί, όλοι έχουμε τις ανάγκες και τις ανασφάλειές μας, αλλά ρε σύντροφοι κάντε λίγο κράτει(όσοι δεν κάνετε ήδη εννοώ). Και πού είστε, έχω ένα μυστικό να σας αποκαλύψω: Δεν υπάρχει εργοδότης που να μη γουστάρει/επιζητά τις ρουφιανιές. Για να ξέρει τί γίνεται στο χώρο του. Ταυτόχρονα όμως, δεν υπάρχει εργοδότης που να μην σιχαίνεται τους ρουφιάνους του. Να μην τους περιφρονεί και να μην τους κοιτάει με σηκωμένο φρύδι.

Ξεφτίλα είναι... να έχεις βλαστάρια και να μη δουλεύεις γι΄αυτά. Για το μέλλον τους. Για την αξιοπρέπειά τους. Να κοιτάς μόνο την καλοπέρασή σου και τα λαμβάνειν σου. Ακόμα κι΄αν αυτά αποτελούν προϊόν έμμεσου εκβιασμού. ΄Η καλής διάθεσης του χορηγού. ΄Η , ακόμα χειρότερα, άγνοιας του χορηγού σου. Αγνοιας του τί γνώμη έχει ο κόσμος όλος για σένα.


Ξεφτίλα είναι... να φτάσεις σε μία άλφα ηλικία και ακόμα να μην έχεις μάθει να γουστάρεις το σπίτι σου. Και ό,τι αυτό περιέχει. Σε έμψυχο ή άψυχο υλικό. Κι΄αν δε γουστάρεις, κάνεις τα σκόντα σου. Αφού δεν έγινε η επανάσταση στα νιάτα σου, θα πρέπει να τα λουστείς τώρα. Ολα. Οχι όμως να κάθεσαι σε δουλειές χωρίς να κάνεις τίποτα. Εκτός από το να δημιουργείς καθυστερήσεις στην πρόοδο. Μόνο και μόνο γιατί κανείς δεν σε περιμένει με αγάπη στο σπίτι σου. Μόνο και μόνο γιατί κανείς δεν σε γουστάρει πραγματικά. Ακόμα και έτσι να είναι, υπάρχει πάντα ο εαυτός μας. Που αν τον σεβαστούμε αποτελεί την καλύτερη παρέα. Τι περιμένεις λοιπόν ρεεεεε; Κλωτσιά στα οπίσθια;


Ξεφτίλα είναι... να είσαι νυφίτσα. Να κοιτάς χαμηλά τον άλλον - ποτέ στα μάτια-, να λες άλφα και να κάνεις βήτα, να θάβεις αυτόν που πριν πέντε λεπτά εξύψωνες.
Και όλα αυτά για να εξασφαλίσεις τα φράγκα ενός ακόμα μήνα. ΄Η μίας ακόμα χρονιάς.

Ξεφτίλα είναι να γλύφεις τα αφεντικά. Ετσι, χωρίς λόγο. Επειδή απλώς είσαι ανασφαλής και λίγος. Και ξέρεις ότι δεν είσαι αυτόφωτος. Δεν πιστεύεις στις δυνάμεις σου γενικότερα.
Ναι, τα σεβόμαστε τα αφεντικά, ούτε λόγος γι΄αυτό. Και πολλές φορές έχουμε όλοι μας κάνει τον μαλάκα για χάρη τους. Τα αφεντικά είναι αφεντικά και οι υπάλληλοι υπάλληλοι. Οσοι είμαστε υπάλληλοι το ξέρουμε καλά αυτό. Υπάρχει όμως μία τεράστια απόσταση μεταξύ του σέβομαι τα αφεντικά μου και γλύφω νυχθημερόν τα αφεντικά μου.
Ας με βρίσει και μια φορά το αφεντικό. Γιατί και τα αφεντικά κάνουν λάθη. Και βγάζουν - εκ του ασφαλούς - πολλές περισσότερες υστερίες από τους υπαλλήλους. Ας πάμε και μία φορά κόντρα. Οταν όλα τα δίκια με το μέρος μας. Και αν δεν πάμε κόντρα, ας μην τους κάνουμε το χατήρι.


Ξεφτίλα σύντροφοι, με δύο λόγια, είναι αυτό που λένε στο χωριό μου: Να μην έχεις τσίπα. Να μην έχεις αυτοσεβασμό, πώς μπορείς να σεβαστείς οποιονδήποτε αν δεν σέβεσαι τον εαυτό σου;

Δύσκολοι καιροί για πρίγκηπες δηλαδή.
Θα μου πείτε όμως, πάντα ήταν δύσκολοι οι καιροί για τους πρίγκηπες. Η ζωή έχει αποδείξει ότι είναι ευκολότερη για τους άλλους. Τους οσφυοκάμπτες, τους ελάχιστους, τους ...ξεφτίλες.

Από την άλλη βέβαια, μετραει το τί ζητάει ο καθένας μας απ΄αυτή τη ζωή: Λίγα πρόσκαιρα φράγκα παραπάνω ή το μόνιμο δικαίωμα να κοιτάει αφ΄υψηλού τα ανθρωπάκια που κατά καιρούς τον περιβάλλουν;


Η απάντηση δική σας.

Θα δώσω σφαλιάρες...για το παιδί μου

Tρίτη εβδομάδα αγώνων. Αυτή τη φορά με την ενίσχυση των μεγαλυτέρων τάξεων.

Ζητούν απλά, ανθρώπινα πράγματα.

Ζητούν καταρχάς το υπόλοιπο του επιδόματος σε μία δόση. Πόσο είναι; Κάπου 103 ευρώ;

Ζητούν- αυτό ίσως έπρεπε να βάλω ως καταρχάς - μία πραγματικά μικρή ενίσχυση του βασικού τους μισθού. Θέλουν να πάει στα 1.400 ευρώ. Καθαρά, ολοκάθαρα 1.400 ευρώ.

Τί ώρες εργασίας έχει κατά μέσο όρο ένας δάσκαλος; Να πούμε 25; Να πούμε. Weekly. Εξαιρώντας βέβαια διευθυντές και διάφορους άλλους που έχουν και γραφειοκρατική δουλειά( η οποία τους κρατά έξω από τις τάξεις τους άτυχους άρα μειώνονται οι παραπάνω ώρες.).

Τώρα που στον αγώνα μπαίνουν και οι καθηγητές, το πράγμα γίνεται πραγματικά συγκινητικό. Θέλουν κι΄αυτοί 1.400 ευρώ. Επίσης ολοκάθαρα.
Μέσος όρος εργασίας ενός καθηγητή; 15-17 ώρες; Ναι. Την εβδομάδα, έτσι;

Και μετά έχουμε : Χριστούγεννα, Πάσχα, Καλοκαίρι, εθνικές εορτές, πολιούχοι σχολείων, πολιούχοι πόλεων, ευεργέτες σχολείων, τρεις ιεράρχες( αυτούς ευτυχώς τους τιμούν μία και όχι τρεις φορές το χρόνο) και διάφορα άλλα που σίγουρα τώρα μου διαφεύγουν. Σιγά το πράγμα θα μου πείτε, κάθονται οι άνθρωποι μερικές μερούλες το χρόνο και κάτι τρέχει.

Τα ιδιαίτερα; Ποια ιδιαίτερα μωρέ; Σιγά το πράγμα, είναι ΤΟΣΟ δύσκολο για έναν γονιο( υπάλληλο , του ιδιωτικού τομέα) να δώσει 30, 40, 50 ευρώ για μία ώρα ιδιαίτερου;Δεν κατάλαβα δηλαδή.

Ολα τα υπόλοιπα κορόιδα, τυχεροί ήθελα να πω, του ιδιωτικού τομέα, που έχουν περίπου το μισό βασικό μισθό από ό,τι αξιώνουν τώρα οι καλοί μας εκπαιδευτικοί, δουλεύουν τις τετραπλάσιες ώρες από τους καλούς μας εκπαιδευτικούς, κάθονται το 1/6 των ημερών που κάθονται οι καλοί μας εκπαιδευτικοί, και ταυτοχρόνως κόβουν το λαιμό τους για να πληρώσουν καλούς εκπαιδευτικούς έξτρα ώρες για τα βλαστάρια τους, καλά θα κάνουν να σωπάσουν.

Το λόγο έχουν οι εκπαιδευτικοί τώρα.