Edo einai Ellada.....

(mail φίλης, το δημοσιεύουμε ατόφιο)


Να ξεκαθαρίσουμε καταρχάς ότι εγώ ΔΕΝ έχω την παραμικρή διάθεση να παραβρεθώ στη Eurovision, στο live show της 20ης Μαϊου.
Στόχος μου είναι να καλέσω φίλους σπίτι και μεταξύ πίτσας, μπύρας ή σουβλακίου να σχολιάζουμε εμφανίσεις, φωνές, σκηνικές παρουσίες, ψήφους.
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου παρακολουθώ το συγκεκριμένο happening, γνωρίζω απ΄έξω πολλά από τα ...τροπαιούχα τραγούδια προηγούμενων ετών, έχω σχετικά cds, έχω μαλώσει με πρώην φίλους για ακύρωση εξόδου την ημέρα της Eurovision, εχω προφασιστεί ελαφρές ασθένειες, έχω γενικώς κάνει διάφορες πονηριές προκειμένου ΕΚΕΙΝΟ το Σάββατο να είμαι όλη αυτιά και μάτια. Στο σπιτάκι μου. Μπροστά στην ΤV.
Τώρα που μεγάλωσα κάνω ακριβώς το ίδιο με κάπως πιο κυριλέ τρόπο.Φροντίζω πάντα να καλέσω φίλους εκείνη την ημέρα, να υπάρχει φαγητό και ποτό, να υπάρχουν γενικως όλα τα καλά του κόσμου.Και όταν έρχεται εκείνη η ώρα, ανοίγω την τι-βι και όλα κυλάνε ωραία. Κανείς δε θέλει να χαλάσει χατήρι στην οικοδέσποινα.Η οποία...ψηφίζει κιόλας μέσω κινητού..(Σσσσσσσσσσσ..).

Τα τελευταία λίγα χρόνια, περισσότεροι Ελληνες έμαθαν και αγάπησαν τη Eurovision.Πάλι καλά,κάλλιο αργά παρά ποτέ. Μετά την περσινή πρωτιά, ξεσάλωσαν όλοι.Και ξαφνικά θέλουν να δώσουν το παρών το φετεινό βράδυ του διαγωνισμού.

Πρώτη ημέρα διάθεσης των εισιτηρίων και το βιβλιοπωλείο Ελευθερουδάκης είχε μία σειρά που προκαλούσε τρόμο. Δεκάδες ατόμων, από νωρίς το πρωϊ, νεύρα, ένταση, αναμονή, τσουχτερές τιμές.
Δεν ξέρω πόσα από τα υπάρχοντα εισιτήρια διατέθηκαν στον απλό κόσμο, σίγουρα όχι πολλά. Αλλο θέμα προς έρευνα αυτό...
Sold out η βραδυά του τελικού άμεσα. Τί μας έμεινε; Ο ημιτελικός και κάτι γενικές δοκιμές: Με πρόχειρα ρούχα, με ρούχα διαγωνισμού, με τελικό φωτισμό κτλ κτλ.
Η καλή μου η καρδιά με οδήγησε στο να πω ναι χθες το πρωϊ σε αίτημα καλού φίλου και να πάω στο γνωστό βιβλιοπωλείο να αναζητήσω την τύχη μου ( για λογαριασμό του). Ηξερε ότι με τον τελικό δεν έπαιζε τίποτε, ήλπιζε σε ημιτελικό...

Φτάνω μεσημεράκι στο βιβλιοπωλείο, κυριλέ κατάσταση, το πολύ 15 άτομα στην ουρά( ΕΚΤΟΣ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟΥ- ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΒΛΕΠΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΕΡΑΣΤΙΚΟΙ ).
Ημουν η 16η, ας πούμε. Εντάξει, σκέφτηκα, το πολύ σε 20 λεπτά έχω ξεμπερδέψει. Τσίμπησα και μία δωρεάν εφημερίδα από το παρακείμενο box και άρχισα να ξεφυλλίζω.
Τελείωσα το ξεφύλλισμα, έκανα και 3-4 τηλέφωνα, σηκώνω τα μάτια και βλέπω ...ότι παραμένω η 16η. Η πρώτη κυρία της ουράς ήταν ακόμα πρώτη στην ουρά...
Η καλή μου ανατροφή δεν μου επέτρεπε να αρχίσω τις διαμαρτυρίες πρώτη, τσίγκλισα όμως την ...πίσω μου η οποία πήρε φωτιά αμέσως: Βγήκε από την ουρά , μπήκε στο μαγαζί, έφτασε στο - ειδικό για τα εισιτήρια- ταμείο και άρχισε τις ερωτήσεις. Βγήκε μετά απο κανα πεντάλεπτο και με ύφος τάχα μου αδιάφορο την ρώτησα τί γίνεται.
Γινόταν ότι φοβόμουν: Είχαμε να αντιμετωπίσουμε έναν συνδυασμό αργοκίνητων υπαλλήλων και αναποφάσιστων πελατών.

Ανάλογη φρίκη είχα φάει στους Ολυμπιακούς Αγώνες, τη μοναδική φορά που είπα να ακολουθήσω τη διαδικασία ως έχει:να μη ζητήσω να μου κλείσουν εισιτήρια διάφοροι γνωστοί, αλλά να πάω στην τράπεζα να βγάλω επιτόπου ό,τι θέλω. Είχα περάσει βέβαια το προηγούμενο βράδυ στο internet τσεκάροντας τί εισιτήρια υπάρχουν , τί έχει εξαντληθεί, τί θέλω, πόσο θα μου κοστίσει. Και όταν ήρθε η ώρα να πάω στην alpha bank ήμουν πανέτοιμη. Ηξερα τί θέλω.

Σε αντίθεση με τους χθεσινούς τύπους στο βιβλιοπωλείο. Δε μπορείς ρε φίλε να φτάνεις στο ταμείο και να πιάνεις συζήτηση- ανάλυση με την κυρία του ταμείου. Δεν είναι η κατάλληλη στιγμή να ρωτήσεις γιατι εξαντλήθηκαν τα εισιτήρια του τελικου ή γιατί είναι τοσο ακριβά τα εισιτήρια του ημιτελικού. Δε γίνεται να κατσικώνεσαι μισή ώρα μπροστά από το ταμείο ρωτώντας την υπάλληλο αν η θέση που σου έβγαλε είναι έξω αριστερά ή μέσα δεξιά του κλειστού γηπέδου. Δεν είναι δυνατόν να κοιτάς σα χάνος το σχεδιάγραμμα του χώρου και να μην καταλαβαίνεις ότι αγοράζοντας εισιτήρια των 30 ευρώ( για πρόβα μιλάμε έτσι;) ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ότι δε θα είσαι δίπλα στους τραγουδιστές αλλά κάπου στου διαόλου τη μάνα. Αφού τα 30 ευρώ αντιστοιχούν στο φτηνότερο εισιτήριο.

Οπως επίσης δεν είναι δυνατόν το βιβλιοπωλείο Ελευθερουδάκης να έχει ΜΙΑ κυρία για τη συγκεκριμένη δουλειά. Η οποία μάλιστα δεν ήταν το ταχύτερο χέρι που έχω δει στη ζωή μου. Και η οποία- λογικό είναι κι΄εγώ στη θέση της κάπως έτσι θα ήμουν ίσως - είχε αρχίσει να πεινάει /διψάει και κάθε τόσο σταματούσε τα πάντα και έπινε μία γουλιά από τον καφέ της. Η υπάλληλος φαινόταν ότι τα είχε παίξει, χρειάστηκε να της πω 6 φορές το ονοματεπώνυμό μου και καμμιά δεκαριά το κινητό μου για να τα γράψει στον ρημαδοκατάλογο που είχε μπροστά της. Μέχρι να σημειώσει αυτή όνομα και τηλέφωνο, όλοι οι υπόλοιποι παριστάμενοι είχαν ακούσει καθαρά πώς με λένε, πού μένω και σε ποιο αριθμό μπορούν να με βρουνε αν το επιθυμούν.
Το εκπτωτικό κουπόνι(10%) που μου έδωσαν με την αγορά, ή μάλλον με το καπάρο, των εισιτηρίων ας μην το σχολιάσω.

Ερωτήσεις - απορίες

- Από πού και ως πού το βιβλιοπωλείο Ελευθερουδάκης έγινε υπεύθυνο για πώληση εισιτηρίων της Eurovision; Και αφού έγινε, γιατί δεν πέτυχε μία σοβαρότερη οργάνωση του θέματος;

- Εννοείται ότι το προηγούμενο βράδυ μπηκα και στο ...σχετικό site, όπου υποτίθεται ότι μπορείς να κλείσεις εισιτήρια ή εστω να λάβεις πληροφορίες σχετικές για διαθεσιμότητα κτλ. ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ site, παντελής έλλειψη ασφαλειας, καμμία ενημέρωση, μονίμως υπερφορτωμένο και άρα άχρηστο, αξίζει ένας δημοσιογράφος να την ψάξει τη δουλειά και για αυτή την εταιρεία.Πώς τους ανατέθηκε κάτι τέτοιο; Κανείς υπεύθυνος δεν τσέκαρε την ανεπάρκειά τους;

- Τα 90 λεπτά που χθες πέρασα κυρίως στο πεζοδρόμιο της Πανεπιστημίου δεν ήταν η τελευταία ταλαιπωρία μου. Η αργή υπάλληλος με ενημέρωσε στο τέλος ότι κατά τον Απρίλιο θα πρέπει να ΕΧΩ ΤΟ ΝΟΥ ΣΤΗΝ ΕΤ(ναι ρε παιδί μου, να ακούω 24 ώρες το 24ωρο μέχρι να πετύχω αυτό που θέλω) προκειμένου να ενημερωθώ για το πότε αρχίζει η διάθεση των πραγματικών εισιτηρίων.Διότι χθες πήρα στα χέρια μου κάτι ...τύπου εισιτήριο. Οχι το original.Και οι αρμόδιοι φαίνεται δεν έχουν καταλήξει ακόμα πού αλλού θα δώσουν έτοιμα φράγκα.

Στη γεμάτη θράσος ερώτησή μου αν τα πραγματικά εισιτήρια θα τα παραλάβω απο κει μου απάντησε άμεσα και σαφώς: Οχι βέβαια, από κάποιο παράρτημα της ACS Courier θα τα έπαιρνα, ακόμα δεν ήταν σίγουροι, μάλλον από το Κουκάκι.( ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΩ ΣΤΟ ΚΟΥΚΑΚΙ;;;; ΕΑΝ ΔΕΝ ΜΕΝΩ ΣΤΟ ΚΟΥΚΑΚΙ- ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΕΝΩ- ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΑΝΑΓΚΑΖΟΥΝ ΝΑ ΒΡΕΘΩ ΕΚΕΙ ;;;; ΤΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΕΧΕΙ Η ΕΝ ΛΟΓΩ ΕΤΑΙΡΕΙΑ COURIER ΣΤΗΝ ΟΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ;;;)

Δεν ντρεπόμαστε λιγάκι λέω εγώ; Δεν υπάρχει κανείς που να αναρωτηθεί πώς διανεμήθηκαν οι δουλειές απο δω και απο κεί; Και μη χειρότερα...