Οι ηλίθιοι είναι αήττητοι(δυστυχώς το είπε άλλος πριν από μένα)

Αρση ασυλίας βουλευτή διότι ο σκύλος του γιου του δάγκωσε πολίτη.

Περίπου διπλάσιοι οι βουλευτές που ψήφισαν υπέρ της άρσης σε σχέση με τους άλλους. Αυτούς που είχαν αποθέματα λογικής( μόνο λογικής;) και τάχθηκαν κατά.

Ολα αυτά δε συνέβησαν στη μακρινή Ζιμπάμπουε, στην Ελλαδάρα μας συνέβησαν.


Ρε ζω το απόλυτο όνειρο. Είμαι η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων. Είμαι η Πολυάννα και προσπαθώ να παίζω το παιχνίδι της χαράς.
Είμαι μεγάλος μ....κας που όποτε έρχεται η Κυριακή εκείνη πάω στο Δημοτικό Σχολείο της γειτονιάς μου και ρίχνω βόλι. Αντί να την κάνω προς παραλία ή προς ΒΠ έστω. Αντί να κοιμηθώ 2 ώρες παραπάνω ή να δω dvd με τις αγαπημένες μου ταινίες. Αντί να πάρω το αμόρε μου και να του δώσω να καταλάβει πόσο το αγαπάω.


Αρση ασυλίας γι΄αυτό. Μας είναι απολύτως αδιάφορος ο συγκεκριμένος βουλευτής, αλλά και η μαλακεία έχει τα όριά της.
Σε όποιο στρατόπεδο και αν ανηκεις( ή έστω, ανήκες)

Και θυμόμαστε ρε παιδιά κάτι άλλες περιπτώσεις, συναδέλφων του βουλευτού που έχει σκύλο - καμικάζι. Σε νησιά, με γκόμενες κάποιοι.
Αλλά και κάτι άλλα τυπάκια που ακόμα το παλεύουν να τη γλυτώσουν την άρση και ακόμα κάνουν τους μάγκες( και γελάμε όποτε μας δίνεται η ευκαιρία μαζί τους). Γι΄αυτές τις περιπτώσεις που ξεσήκωσαν το λαικό αίσθημα( έτσι δεν το λένε; αυτό που μας ταράζει;) ΤΣΙΜΟΥΔΙΑ.

Να μου κοπεί το χέρι καλύτερα.

Υπόσχομαι: Στις επόμενες εκλογές, όσο τσαντισμένος ή μπαιλντισμένος κι΄αν είμαι, ΤΟ ΠΟΛΥ να ζωγραφίσω μούντζα στο χαρτάκι μου. Αν έχω κέφια, θα τους γράψω και τετράστιχο.

Δεν παλεύονται οι τύποι. Κανείς απ΄αυτούς.