Βοήθεια χριστιανοί, κοντεύω να φλιπάρω...

Οταν ήμουν μικρός, όχι και αιώνες πίσω, σκεφτόμουνα ότι δύο πράγματα ήθελα να γίνω....

Το πρώτο ήταν τραγουδιστής.Οχι επειδή έχω καλή φωνή αλλά διότι μου αρέσει πολύ το παλκοσένικο. Είμαι άνθρωπος του κεφιού, θέλω τα ώπα μου, θέλω τα έτσι μου, είμαι η χαρά της παρέας στα νυχτομάγαζα. Εχω και εξαιρετικά ευρύ ρεπερτόριο. Συγκινώ και πιάνω τον παλμό πολλών γενιών...
Φάλτσος επισήμως, αλλά δεν το βάζω κάτω. Συνοδεύω τον καλλιτέχνη σε ό,τι τραγουδάει, εάν μάλιστα κάνει το λάθος και μου δώσει μικρόφωνο, δύσκολα το παίρνει πίσω.


Το άλλο που ήθελα να γίνω, ήταν Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Οχι Πρωθυπουργός, εννοείται.Πρόεδρος της Δημοκρατίας.Με την προϋπόθεση βέβαια ότι το πολίτευμά μας θα έμενε ως είχε..Ως έχει δηλαδή.
Οχι να γινόμουν εκτελεστικός και τέτοια( βλ. Γαλλία). Οχι ρε, είχα όνειρα εγώ για μένα.


Τελικα, αλλού η ζωή με πήγε. Μη σας πω πού δηλαδή και στενοχωρηθείτε για μένα.

Προς τί ο πρόλογος;

Ελάτε ρε σεις, προφανώς θέλω να καταλήξω κάπου.

Απεργία ετοιμάζουν οι συμβασιούχοι της ΕΤ. Γιατί, λέει, ο ένας υπουργός τους είχε υποσχεθεί μονιμότητα, ο άλλος υπουργός λεει πως κάτι τέτοιο είναι παράνομο.

Ο πρόεδρος της ΕΤ δεν έχει καμμία διάθεση να τον τρέχουν, συνεπώς ακολουθεί την τακτική του υπουργού που μιλάει περί παρανομίας.
Και έρχονται απεργίες σύντροφοι, μαύρο φίδι που μας έφαγε.

Πόσοι είναι οι συμβασιούχοι; Κάποιες εκατοντάδες.
Ενταση, εκρηκτικό κλίμα, μπουυυ, φοβήθηκα.

Και όταν ο πατέρας μου μου έλεγε - μερικά χρόνια πριν- ό,τι θέλεις κάνε, μακρυά από το Δημόσιο θα κρατηθείς όμως με το καλό ή με το κακό , εγώ σκεφτόμουν ότι μπορεί να με τρέχει επίτηδες ο γεράκος μου. Για να μη του βγω κακομαθημένος.

Κάτι ήξερε τελικά.
Από τη βαρεμάρα και τη θλιβερή καθημερινότητα ήθελε να με σώσει.
Από το να γίνω κοτζάμ γάιδαρος και να πιστεύω ότι όλα είναι δεδομένα.Και ότι όλοι μου χρωστάνε.

Το έχω πιάσει το υπονοούμενο βρε πατέρα, χρόνια τώρα. Το ξέρεις άλλωστε.

ΥΓ/ Εξακολουθώ να τραγουδώ τα πάντα... Αν τυχόν ακούσεις ότι ζητάνε κάποιον...