Ευτυχώς, το β΄ μέρος ήταν πολύ πιο ενδιαφέρον

Τα χρηματιστηριακά και λοιπά κουτσομπολίστικα παρακάτω. Εδώ τώρα θα μιλήσω για μία εμπειρία μου. Οχι ερωτική, μην ετοιμάζεστε. Τηλεοπτική. Η οποία όμως σχεδόν ερωτική κατέληξε. Τόσο πάθος και τόσο νεύρο μου έβγαλε.
Κρατικό το κανάλι, αργά το βράδυ, δύο οι παρουσιαστές. Αλλοι τόσοι οι καλεσμένοι. Το θέμα τους βαρύ και ασήκωτο . Οπως το ύφος των παρουσιαστών. Συζητούσαν εάν αξίζει, εάν πρέπει να γίνεται μετεγγραφή στη δημοτική των έργων του Παπαδιαμάντη.
Ο ένας καλεσμένος είχε ήδη κάνει το <ατόπημα> , είχε προχωρήσει σε μετεγγραφή. Οι δύο παρουσιαστές βράχοι. Ειδικά η κυρία. Οχι με τίποτα, καμμία μετεγγραφή δεν πρέπει να γίνει, χάνουμε ύφος, χάνουμε νόημα, χάνουμε τον κόσμο κάτω από τα πόδια μας. Τί λες καλή μου; Σοβαρά; Εγω γιατί πιστεύω το αντίθετο; Και γιατί είμαι σίγουρος πως οι μακαρίτες θα συμφωνούσαν μαζί μου ;

Στο δεκάλεπτο επάνω παρακολουθούσα από καθαρή διαστροφή, να δω πού θα το πάνε, να δω μπας και ακούσω τίποτα ενδιαφέρον. Μπα. Σιγή ασυρμάτου. Ο συμπαθής που είχε κάνει μετεγγραφές το πάλευε, αλλά πόσο να παλεύεις μόνος σου; Βαριέσαι κάποια στιγμή. Γενικώς ισχύει αυτό όπως θα ξέρετε όλοι.

Και σκέφτηκα πόσο πιο ωραία και απλά θα ήταν τα πράγματα εάν η εν λόγω εκπομπή είχε το κέφι να μας πει - τέτοια ώρα μάλιστα - άλλα πράγματα για τον Παπαδιαμάντη , τον ανέραστο άγιο των γραμμάτων. Και όχι μόνο γι΄αυτόν. Και άντε, ας έκανε μία μικρούλα στάση στο θέμα της μετεγγραφής.
Πόσοι περισσότεροι, της ηλικίας μας και κάτω, θα σταματούσαν το ζάπινγκ, εάν άκουγαν εκείνη την προχωρημένη ώρα να μιλάει κάποιος για τα Ροδινα Ακρογιάλια του Παπαδιαμάντη. Και ελάχιστη φαντασία να έχει κανείς, δε μπορεί παρά να καταλάβει, διαβάζοντάς το, τί κρυβόνταν κάτω από το τριμμένο παλτό και το ζαλισμένο απ΄το κρασί μυαλό του Α.Π.

Μετά θα μπορούσαν να μιλήσουν για τον Βιζυηνό. Με απλά λόγια, δε χρειάζεται τόση αυστηρότητα και τόσο δέος. Θα θέλαμε να ακούγαμε για τη στιγμή που ο Γ.Β. ζήτησε την 13χρονη Μπετίνα σε γάμο από τον πατέρα της, να μαθαίναμε τί είπε ο πατέρας της, να πληροφορούμασταν το ρόλο του Γεωργίου Ζαρίφη, να ακούγαμε σαν παραμύθι πως το Αμάρτημα της μητρός του , μεταφρασμένο σε άλλη διάσταση το πλήρωσε πολύ ακριβά ο Γ.Β. όταν συνευρέθη με μία αφράτη Γερμανίδα. Η οποία και του <χάρισε> το μετέπειτα αίτιο του θανάτου του.

Θα μπορούσαν οι δύο παρουσιαστές να μιλήσουν με λόγια απλά για Μοσκώβ Σελήμ, ένα από τα πιο διαλεκτικά διηγήματα όλων των εποχών.
Οι διάλογοι του Γ.Β. με τους γιατρούς στο Δρομοκαϊτειο αποτελούν από μόνοι τους διατριβή για ασκούμενους ...ψυχοερμηνευτές.

Στη συνέχεια θα μπορούσαν να μιλήσουν για Διονύσιο Σολωμό. Εναν υπερευαίσθητο αλκοολικό, νόθο γιο της Αγγελικής Νίκλη, ξενοσπουδασμένο. Που κακώς είναι γνωστός μόνο από τις πρώτες στροφές του Εθνικού μας ύμνου. Η γυναίκα της Ζάκυθος; Ο Λάμπρος;

Με λίγα λόγια, μου την έδωσε που οι παρουσιαστές πιάσαν λάθος το θέμα.Τέτοια ώρα, τέτοιο θέμα. Γιατί ρε παιδί μου δε μπορεί κανείς να σκεφτεί ότι μετά τα μεσάνυχτα μόνο με γλύκα κρατάς τον άσχετο τηλεθεατή; Και με ουσιαστικά θέματα; Μίλα 5 λεπτά για την απόδοση στη δημοτική και μετά πες δυο πράγματα ωραία για όλους αυτούς. Ποιος έχει ορεξη να σε παρακολουθεί να υπεραμύνεσαι της αδιάφορης γνώμης σου; Μη χειρότερα δηλαδή, τόσο σύνθετο είναι αυτό που λέω;
Αισθάνθηκα ότι έβγαζαν μία άνευ ουσίας εμμονή στην άποψή τους. Λες και αυτή < έπρεπε> να είναι η γνώμη τους.
Τόσα χρόνια μετά και όταν μιλάμε για τέτοιες ψυχές, άσε μας ρε φίλε που θα νιώσουμε κι΄ασχημα για μετεγγραφή στη δημοτική. Και αντε πες εσύ στο παιδί που δεν έμαθε ποτέ του καθαρεύουσα ( ούτε εγώ τη διδάχτηκα και κοντεύω 20ετία που τελείωσα το σχολείο) να πάρει και το λεξικό από δίπλα για να απολαύσει ένα τέτοιο διήγημα. Το προσπάθησα κάποτε, στο πεντάλεπτο τσαντίστηκα, τα διάβασα κάμποσα χρόνια μετά όλα αυτά. Προς τί η καθυστέρηση;
Καλώς να γίνει η απόδοση στη δημοτική γλώσα( με σοβαρό τρόπο, μη λέω και τα αυτονόητα τώρα).
Γιατί αλλιώς, πώς θα διαβάσουν τα παιδιά, οι έφηβοι, ακόμα και η δική μου γενιά που είναι σκαλοπάτια παραπάνω όλα τα παραπάνω; Γιατί να μη τα διαβάσουν μία ώρα αρχύτερα; Να ανοίξει λίγο το μυαλουδάκι τους; Και ενδεχομένως η ψυχούλα τους;

Αυτά περίμενα να ακούσω στην εκπομπή.
Και όχι< άρες μάρες κουκουνάρες> ( δε θα το πιστέψετε αλλά και αυτό Βιζυηνός είναι. Ποιητική συλλογή του που βραβεύτηκε το χιλιαοχτακόσιακάτι)